Wszystko o pieskach

agatka

WZORZEC

Pirenejski Pies Górski - wzorzec FCI nr 137

KRAJ POCHODZENIA - Francja. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA 25.05.1986 PRZEZNACZENIE: Pies owczarski i obrończy KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ górski. Nie podlegają próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE

Duży, okazały i mocnej budowy, nie pozbawiony jednak pewnej elegancji.

GŁOWA

Nieprzesadnie ciężka w porównaniu do wielkości psa. Boki głowy stosunkowo płaskie.

MÓZGOCZASZKA

Czaszka: W swym najszerszym miejscu szerokość czaszka jest równa jej długości. Czaszka lekko wysklepiona; widoczny guz potyliczny, w części tylnej czaszka sklepiona ostrołukowo. Stop: Słabo zaznaczony.

TRZEWIOCZASZKA

Nos: Całkowicie czarny. Kufa: Szeroka, dość długa, zwężająca się ku końcowi. Wargi: Górne tworzą niewielkie rafie, na tyle duże aby zasłaniały żuchwę; całkowicie czarne lub jak najintensywniej pigmentowane, podobnie jak podniebienie. Szczęki/Zęby: Uzębienie kompletne, zęby białe i zdrowe. Ścisły zgryz nożycowy. Zgryz cęgowy dopuszczalny. Oczy: Dość małe, o inteligentnym i skupionym wyrazie, ciemnobursztynowe. O ściśle przylegających powiekach, czarnej oprawie, osadzone nieco skośnie. Spojrzenie łagodne i rozmarzone. Uszy: Osadzone na poziomie oczu; dość małe; trójkątne z zaokrąglonymi końcami; przylegające do głowy; w podnieceniu nieco uniesione. SZYJA: Mocna, dość krótka, z nieznacznym podgardlem.

TUŁÓW

Kłąb: Szeroki i muskularny. Grzbiet: Dość długi, szeroki, dobrze związany. Zad: Nieznacznie opadający z widocznymi guzami biodrowymi. Słabizny: Dość płytkie. Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, żebra nieznacznie wysklepione.

OGON

Dość długi, o obfitym włosie tworzącym pióro; nisko noszony w odprężeniu, pożądana końcówka w kształcie „haka"; w podnieceniu zakręcony nad grzbietem tworzy ciasny okrąg (tzw. koło - „arroundera" w języku pirenejskich górali).

KOŃCZYNY

KOŃCZYNY PRZEDNIE

Proste, silne, o mocnym kośćcu, włosy tworzą obfite pióro. Łopatki: Umiarkowanie ukośne.

KOŃCZYNY TYLNE

Owłosione dłuższym i grubszym włosem niż kończyny przednie, który tworzy obfite portki. Na obu tylnych kończynach dobrze rozwinięte, podwójne wilcze pazury. Uda: Dobrze umięśnione, niezbyt długie. Staw skokowy: Szeroki, suchy i umiarkowanie ukątowany. ŁAPY: Niezbyt długie, zwarte, o umiarkowanie wysklepionych palcach .

CHODY

Mimo swoich rozmiarów Pirenejski Pies Górski porusza się swobodnie, jego krok nigdy nie jest sztywny czy ociężały, ale wręcz przeciwnie bardzo elegancki; katowanie kończyn pozwala na wydłużony krok.

SZATA

WŁOS

Gęsty, gładki; dość długi i sprężysty, dłuższy na ogonie i szyi, gdzie może być nieznacznie pofalowany. Włos na portkach cieńszy, bardziej wełnisty, bardzo gęsty.

UMASZCZENIE

Białe, albo białe z łatami w kolorze szarym (lub borsuczym). jasnożółtym, wilczastym albo pomarańczowym, rozmieszczonymi na głowie, uszach i przy nasadzie ogona. Najbardziej cenione są łaty w kolorze borsuczym. Niektóre psy mają nieliczne łaty na tułowiu.

WIELKOŚĆ

Wysokość w kłębie: Psy 70-80 cm, Suki 65-72 cm. Przekroczenie górnej granicy wzrostu o 2 cm jest akceptowane tylko u psów doskonałych w typie. Waga: psy —60 kg, suki —45 kg.

WADY

Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa. Wrażenie psa ociężałego, pozbawionego elegancji lub podobieństwo do Bernardyna, Nowofundlanda, czy Leonbergera. Pies zapasiony, limfatyczny, ospały, czy też przeciwnie sprawiający wrażenie niebezpiecznego. Głowa zbyt ciężka, prostokątna w kształcie. Zbyt rozwinięta czaszka; wysklepione czoło. Wyraźnie zaznaczony stop. Zbyt obwisłe wargi. Niedostatecznie pigmentowane śluzówki. Okrągłe oczy, zbyt jasne lub wyłupiaste: obwisłe powieki: złośliwe lub dzikie spojrzenie. Brak pigmentacji obwódek oczu. Zbyt długie uszy, zbyt szerokie, zwinięte, pofałdowane, osadzone zbyt wysoko. Szyja cienka, nieco długa, zbyt wyraźne podgardle. Zapadnięta lub wysklepiona linia grzbietu, lub opadająca w kierunku frontu. Charcie podkasany brzuch. Słabo owłosiony ogon lub źle noszony; zbyt krótki lub zbyt długi, pozbawiony pióra; nie tworzy koła w ruchu, albo ogon zwinięty w kształt koła także w odprężeniu. Stromo katowany staw skokowy. Kończyny wykręcone na zewnątrz lub do wewnątrz. Łapy zbyt długie i płaskie. Włos krótki i skręcony. Brak podszerstka. Umaszczenie inne niż opisane, świadczące o łączeniu nie w czystości rasy.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE

Nos w innym kolorze niż całkowicie czarny. Przodozgryz lub tyłozgryz. Odpigmentowane powieki. Brak wilczych pazurów; pojedyncze lub szczątkowe wilcze pazury. Jednolicie czarne łaty (włosy czarne na całej swej długości).

Źródło: doggy.pl